Stof tot hoop

A. Plass

Verslag van het bezoek dat Adrian en Bridget Plass op verzoek van de hulporganisatie World Vision bracht aan Bangladesh om hun financieel adoptiekind te zien.

'U krijgt een aidspakket mee, en dat ziet er zo uit... En dit zijn uw ontvoeringsformulieren.' Mijn holle lach stierf weg toen ik in gedachten Bridget en mijzelf vastgeketend zag zitten in een of andere terroristenkelder, iedere hoop op losgeld al lang geleden met onze eigen handtekening verspeeld. waar waren we ooit aan begonnen? Dat vroeg Adrian Plass zich af toen hij en zijn vrouw Bridget informatie kregen over hun aanstaande reis naar Bangladesh. In de eerste maand van het eerste jaar van het nieuwe millenium vlogen zij naar Dacca voor een ontmoeting met Shahnaj, het kleine meisje dat zijn de afgelopen vijf jaar financieel hebben geadopteerd via World Vision. Wat zij aangroffen in 's werelds dichtstbevolkte land ging hun verbeelding ver te boven. Overweldigende gulheid temidden van extreme armoede. Liefde en blijdschap, maar geen sanitair of stromend water. Spelende kinderen in straten vol stof en vuil. Ontbering maar niet zonder hoop.

De verslagen van Bridget en Adrian laten ons iets zien van de lach en de traan, als zij ons uitnodigen om hen te vergezellen op hun reis naar Bangladesh, waar zij de handen en voeten van Jezus aan het werk zien. Een reis met grote afstanden maar wel met hart en ziel.