Gewoonten

Guigo de Kartuizer

Vertaling
Tim Peeters en Guerric Aerden ocso

Inleiding en annotatie
Tim Peeters

De Gewoonten van Chartreuse van Guigo I, vijfde prior van La Grande Chartreuse, werden geschreven op verzoek van Hugo van Châteauneuf, de bisschop van Grenoble. Guigo's gewoonten- en gebruikenboek was bedoeld voor de groepen van eremieten die leefden in gemeenschap naar het model van de communiteit die in 1084 gesticht was door Bruno van Keulen in de bergen van Chartreuse. Bruno, die stierf in Calabrië in 1101, liet geen regel na en wilde ook geen nieuwe orde stichten. Zijn opvolger Guigo, vriend van andere grote spirituele leiders als Petrus Venerabilis en Bernardus van Clairvaux, benadrukte dat hij alleen de leefgewoonten van de gemeenschap in Chartreuse wilde vastleggen. Hoewel hij zich daarbij voornamelijk baseerde op de brieven van Hieronymus, de regel van Benedictus, de geschriften van Cassianus, en het voorbeeld van de woestijnvaders, mag men aannemen dat de vastgelegde gewoonten teruggaan op Bruno zelf, met enkele aanpassingen die de geleefde ervaring van vier decennia noodzakelijk maakte.
De Gewoonten zijn tot op de dag van vandaag een regelgevend basisdocument van de kartuizerorde; in voorliggende vertaling bovendien een primeur voor het Nederlandse taalgebied. In dit geschrift spreekt een beroemde twaalfde-eeuwse kartuizer rechtstreeks tot het hart van de mens van nu, de mens tenminste die geïnteresseerd is in de grondslagen van een spiritueel leven in eenzaamheid binnen een gemeenschap, en in het geslaagde huwelijk tussen regelgeving en de vrijheid van ieder individu.