Liebje Hoekendijk komt uit een `evangelische` familie. In haar boek laat ze openhartig zien wat het betekent om in deze speciale vorm van protestantisme op te groeien. Wat dit met mensen doet heeft veel minder aandacht gekregen dan bijvoorbeeld de effecten van een zwaar reformatorische opvoeding.
Liebje Hoekendijk voorziet voor een deel in die lacune. Ze brengt de levensloop en een stukje van het levensverhaal van haarzelf en vier mensen die haar dierbaar zijn in kaart. Het geloof blijft in de verhalen soms wel, soms niet overeind, maar de roeping en het engagement blijven en verdiepen zich. Ook in de derde levensfase.
Daarnaast brengt ze ook het verhaal in kaart van haar levensgezel, waarin het geloof in zijn vorming geen grote rol speelde. Het is een bemoedigend verhaal dat aanzet tot nadenken over hoe `een kansarme jongere bronnen vindt en benut om uit te groeien tot een betrokken levend mens`.
Ook al staat deze evangelische vorm van geloof mogelijk ver van u af, het is interessant hier kennis van te nemen. Hoekendijk licht deze vorm van geloven toe in het eerste hoofdstuk van haar boek, want er zijn veel misverstanden.