De zwijgende god

Marjo C.A. Korpel

Twee theologen geven een nieuwe visie op de communicatie tussen goden en mensen. Het zwijgen van God is een hoogst actueel thema, in theologie en filosofie, maar ook in literatuur, theater en film. Theologen en filosofen laten zich echter op zo dubbelzinnige wijze uit over Gods zwijgen, dat een modern mens er geen touw meer aan vast kan knopen. Geloven in een God die spreekt in zijn zwijgen? Geloven in een God die niet bestaat?

De verheerlijking van de stilte en het zwijgen van God zijn nauwelijks terug te vinden in de Bijbel. De God van jodendom en christendom blijkt juist als een levende en sprekende God te worden gepresenteerd. Hij spreekt echter nooit direct tot mensen, maar altijd via (menselijke) bemiddelaars. Ook als de indruk gewekt wordt dat hij iemand direct aanspreekt. De dogmatische voorstelling van goddelijke openbaring als eenrichtingsverkeer moet worden ingeruild voor een interactief creatief proces, waarbij God en mens samenwerken. Daarmee komt ook Gods almacht in een ander perspectief te staan.



Jan Siebelink:

‘de zwijgende god is zo zuiver en poëtisch geschreven dat God bijna hoorbaar is.’



David Clines (Sheffield):

‘de zwijgende god is een hoogst ongebruikelijk en opmerkelijk werk, rijk en origineel in zijn reikwijdte en zijn visie op de bronnen. Voor wie de eigentijdse betekenis van de Hebreeuwse Bijbel/het Oude Testament ter harte gaat, zal dit een ware goudmijn zijn.’



Henk van den Belt (Utrecht):
‘de zwijgende god is een provocerend boek dat iedereen die van Gods zwijgen een deugd maakt de mond snoert.’



John Day (Oxford):

‘Een buitengewoon breed opgezet en wetenschappelijk goed verantwoord boek over een hoogst actueel thema.’